Myczkowce to jedna z najstarszych osad w Bieszczadach założona w 1376 roku. Jest to miejscowość letniskowa położona na prawym brzegu Sanu w bezpośrednim sąsiedztwie Jeziora Myczkowieckiego, które w większym stopniu przyczyniło się rozwoju rekreacji i wypoczynku w całej okolicy. Znajdują się tu ośrodki wypoczynkowe, gospodarstwa agroturystyczne, campingi, pola namiotowe, domki wczasowe, przystanie żeglarskie itp.

Atrakcje turystyczne Myczkowiec:

Jezioro Myczkowskie powstało w 1960, mniej więcej osiem lat przed utworzeniem Jeziora Solińskiego. Ten sztuczny zbiornik wodny, o powierzchni ok. 2 km² i pojemności 11 mln m³, jest znacznie mniejszy od Zbiornika Solińskiego i spiętrzony przez mniejszą tamę. Rozciąga się on bezpośrednio poniżej zapory wodnej w Solinie. Na dzień dzisiejszy pełni rolę zbiornika wyrównawczego dla Jeziora Solińskiego. Dookoła jeziora znajdują się przepiękne miejsca turystyczne i uzdrowiskowe.

“Caritas” Myczkowce rozpoczęło swoją działalność w 1992, po tym jak przejęło byłe koszary po jednostce wojskowej i ośrodku wypoczynkowym rodzin wojskowych tworząc swój własny nowoczesny Ośrodek Wypoczynkowo – Rehabilitacyjny.

– Caritas Diecezji Rzeszowskiej posiada stadninę koni rasowych, która służy do jazdy rekreacyjnej i hipoterapii. Ośrodek Jeździecki “Eden” jest w posiadaniu 14 koni. Z takiej formy odpoczynku mogą skorzystać zarówno dzieci jak i dorośli.

– Żywa Księga Biblii – ogród biblijny w Myczkowcach. Przepiękny!!!
Odsyłam do strony: http://www.ogrod-biblijny.pl/

– Miniaturowe świątynie – Centrum Kultury Ekumenicznej. W Parku Ekumenicznym znajdują się miniaturowe cerkwie prawosławne i greckokatolickie oraz najstarsze drewniane kościoły. Na 10 wzgórkach, na obszarze ok. 0,8 ha ustawiono makiety 140 świątyń ze wschodniej Polski, Słowacji i Ukrainy w skali 1:25 . Otoczono je zminiaturyzowaną roślinnością podobną do tej, która znajduje się przy poszczególnych świątyniach. Cudowne miniaturki są dziełem zespołu osób pod kierunkiem Janusza Kuliga Chmielnika, natomiast architekturę terenu przygotował Norbert Piekarski z Bliznego. W parku postawiono także piękny pomnik Jana Pawła II, któremu dedykowane jest szczególne miejsce. Całej ekspozycji towarzyszy muzyka i śpiewy religijne, odpowiednie poszczególnym grupom religijno- etnicznym. Celem wystawy jest powrót do czasów minionych oraz pokazanie jak krucha jest sakralna architektura drewniana i łatwo ulega pożarom.
( odsyłam do: https://kuracjusz24.pl/2011/08/03/gdzie-to-jest-3)

“Cudowne źródełko” w Zwierzyniu z mineralną wodą leczniczą.
‘Historia źródełka w Zwierzyniu związana jest z krzyżem, który do 1922 roku był w tutejszym kościele. Krzyż ten jest wyrobem limuzyjskim pochodzącym z pierwszej połowy XIII w. Miasto Limoges leży w środkowej Francji, ponad 1500 km na południowy zachód od Zwierzynia. (…) Na ziemiach polskich zachowało się –w całości lub fragmentarycznie- kilkanaście wyrobów limuzyjskich, w tym relikwiarze, krzyże procesyjne i ołtarzowe. Spośród kilku krzyży tylko trzy przetrwały w stanie względnie mało naruszonym. Jednym z nich jest krzyż w Zwierzyniu. Zabytek ten znajduje się obecnie w Muzeum Archidiecezjalnym w Przemyślu. Jest on niewielkich rozmiarów: 29 cm wysokości i 22 cm rozpiętość ramion. (…) Oskar Kolberg, dziewiętnastowieczny badacz folkloru, przed ponad stu laty dotarł do Zwierzynia i zapisał piękną legendę o odkryciu krzyża.’

„Wieś Zdwiżyń, od podwyższenia krzyża św, nosząca nazwę, dziś Zwierzyń, niedaleko Leska była siedzibą klasztoru bazylianów, którego jednak nawet ruiny się nie zachowały.Jest tam legenda o cudownym krzyżu, o cudownej wodzie itp. Gdy zwożono kamienie na budowę domu Bożego dostrzeżono ,że to, co przywieziono w dzień, znikało w nocy. Zaczajono się i przekonano, że rozbijają i odwożą te kamienie jacyś święci. ,Potem wykonano tam studnię. Niewiasta chciała złapać krzyż, który ujrzała w wodzie, gdy sięgnęła po niego ręką, krzyż cofnął się w głąb, wkrótce ujrzała ,że znów się podnosi, sięgnęła powtórnie, lecz znów się usunął i tak samo po raz trzeci. Dopiero gdy sobie wspomniała, że nie godzi się gołą ręką po niego sięgać, zdjęła chustkę z głowy i przez nią krzyż ten uchwyciła i z wody wydźwignęła. Krzyż ten, na stopę wysoki jest dotąd w cerkwi. Jeden z księży unickich kazał w studni wznieść większy krzyż, który nad nią sterczy. Twierdzi on, że we śnie Bóg mu się objawił i krzyż tam kazał wystawić. Chorzy używają tej wody na ślepotę lub na chorobę oczu.”
(źródło: kartka na wejściu do groty, Zwierzyń )

Najwęższy most w Bieszczadach w Zwierzyniu Samochody ledwo przejeżdżają przez most.