Rymanów-Zdrój wieś uzdrowiskowa w południowo-wschodniej Polsce, położone w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów, nad rzeką Tabor, ok. 2 km na południe od miasta Rymanów.

Odkrycie źródeł mineralnych 16 sierpnia 1876 roku dało początek dziejom Rymanowa Zdroju. Występowanie od wieków wód leczniczych w sąsiednim Iwoniczu Zdroju skłoniło zamieszkałych od 1870 r. w Rymanowie właścicieli dóbr Annę i Stanisława Potockich do szukania podobnych źródeł w okolicznych górach i dolinie rzeki Taba (dziś Tabor). Wyjątkową okazję dał pobyt na dworze rymanowskim chemika Tytusa Sławika. Wykonana przez niego pobieżna analiza źródła nad brzegiem rzeki Taba, wykazała silne stężenie jodu i żelaza. Przeprowadzenia dokładnych badań chemicznych odkrytej wody dokonał rok później w 1877 r. prof. dr Wesselshy, chemik wiedeński. Analiza w zupełności potwierdziła cenne zalety źródła. Rozpoczęto budowę pierwszych pensjonatów. Wykonano nową obudowę ujęć wodnych, wg wskazań prof. dr Bolesława Lutostańskiego, rozdzielono spływające do jednej studni źródła mineralne na odrębne zdroje.

Tradycyjne nazewnictwo źródeł utrzymało się do chwili obecnej. W 1881 roku dr Bronisław Radziszewski dokonał trzeciego w historii uzdrowiska badania chemicznego składu zdrojów mineralnych, wydanego rok później drukiem. Nowo powstałe uzdrowisko odznaczone zostało na wystawie przyrodniczej w Krakowie w 1882 r. srebrnym medalem. W 1885 r. wybudowano pierwszą kolonię “Lwowską” inaugurującą lecznictwo dziecięce. W 1888 r. w parku zdrojowym w widłach Taboru i Czarnego Potoku wzniesiono gmach “Dworca Gościnnego”. Pełnił funkcję domu zdrojowego. Powstało też wiele stylowych willi i pensjonatów. Wśród nich wyrażające się piękną architekturą secesyjną pensjonaty “Pod Matką Boską”, “Pogoń” i “Leliwa”. Na przyległym do zakładu terenie i w okolicznych lasach wytyczono chodniki i ścieżki spacerowe. Wśród kuracjuszy nie brakowało licznych dostojników, między innymi bawił w Rymanowie Zdroju arcyksiążę Albrecht, stryj cesarza Franciszka Józefa. Leczył się tutaj również Stanisław Wyspiański, a także sławny kompozytor Ludomir Różycki.

Tytus – dla upamiętnienia ojca Anny z Działyńskich Potockiej. Charakterystyka wody: 0,85% szczawa chlorkowo-sodowa, żelazista, bromkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych 8496,3 mg/dm³. Wskazania lecznicze: choroby układu oddechowego, choroby wieku dziecięcego, układu krążenia, przemiany materii, zaburzenia gruczołów wydzielania wewnętrznego.

Celestyna – dla upamiętnienia matki Anny z Działyńskich Potockiej. Charakterystyka wody: 0,85% woda kwasowęglowa, chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowa, bromkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych 8529,4 mg/dm³. Wskazania lecznicze: choroby wieku dziecięcego, nieżyty żołądka, jelit, wadliwa przemiana materii, choroby skóry, miażdżyca tętnic, zmiany gośćcowe mięśni i nerwów, niedomogi gruczołów dokrewnych.

Klaudia – dla upamiętnienia matki Stanisława Antoniego Potockiego. Charakterystyka wody: 0,82% szczawa chlorkowo-sodowa, bromkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych 8247,1 mg/dm³. Wskazania lecznicze: choroby wieku dziecięcego, nieżyty żołądka, choroby skóry, miażdżyca tętnic, zmiany gośćcowe, niedomogi gruczołów dokrewnych.

Staś – 0,02% woda niskozmineralizowana wodorowęglanowo-wapniowa miękka. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 210 mg/dm³. Wskazania empiryczne: łagodne nadkwaśne nieżyty żołądka, kamica dróg moczowych i żółciowych.

Marysieńka – 0,02% woda słabo zmineralizowana miękka. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 220 mg/dm³. Wskazania empiryczne: woda smaczna do przygotowywania posiłków w gospodarstwie domowym, kamica dróg moczowych, skaza moczanowa – dna.

Ignacy – 0,42% woda chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowa borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 4207 mg/dm³. Wskazania krenologiczne: schorzenia górnych dróg oddechowych, choroby dróg żółciowych,kamica dróg moczowych i żółciowych, nieżyty żołądka. Przeciwwskazania: niewydolność krążeniowo-oddechowa, nadciśnienie.

Jan – źródło siarczkowe; 0,17% woda wodorowęglanowo-sodowa-wapniowa, borowa, siarczkowa. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 1700 mg/dm³. Wskazania empiryczne: kamica dróg moczowych z wyjątkiem fosforanowej, przewlekłe zapalenia dróg moczowych.

Naftusia – 0,82% woda wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowa, fluorkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 8236 mg/dm³. Wskazania lecznicze: choroby górnych i dolnych dróg oddechowych, nadkwaśne nieżyty żołądka, dwunastnicy, zapalenia i kamica dróg żółciowych. Przeciwwskazania: zapalenie trzustki i jelit, choroby serca z niewydolnością, nadciśnienie tętnicze.

Anna – 0,06% woda średniozmineralizowana, wodorowęglanowo-wapniowa. Suma rozpuszczonych składników stałych 560 mg/dm³. Wskazania: nadkwaśne nieżyty żołądka, stany zapalne dróg moczowych, nieżyty górnych dróg oddechowych.

Krokusowe – 0,63% woda chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowa, żelazista, bromkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 6350 mg/dm³. Wskazania lecznicze: choroby górnych i dolnych dróg oddechowych, nadkwaśne nieżyty żołądka, choroby wrzodowe żołądka, dwunastnicy, zapalenia i kamica dróg żółciowych. Przeciwwskazania: zapalenie trzustki i jelit, choroby serca z niewydolnością, nadciśnienie tętnicze.

Mieczysław – 0,63% woda wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowa, fluorkowa, jodkowa, borowa. Wskazania lecznicze: choroby górnych i dolnych dróg oddechowych, nadkwaśne nieżyty żołądka, schorzenia pęcherzyka żółciowego i kamica dróg żółciowych, stany po zatruciach zawodowych i lekowych, dyskinezy dróg żółciowych. Przeciwwskazania: marskość wątroby, choroba nowotworowa.

Danuta – 0,35% woda kwasowęglowa chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowa, jodkowa, borowa. Używana do butelkowania naturalnej wody mineralnej „Celestynka”. Wskazania krenologiczne: schorzenia górnych dróg oddechowych, schorzenia dróg żółciowych i moczowych w tym kamica. Przeciwwskazania: niewydolność krążeniowo-oddechowa, nadciśnienie.

Profil leczniczy Rymanowa Zdroju jest oparty na szczególnych walorach przyrodoleczniczych klimatu i wód mineralnych. Unikalność klimatu polega na tym, że wykazuje on cechy klimatu górskiego, a dzięki znacznej zawartości jodu również cechy klimatu morskiego. Charakteryzuje się dużą zawartością ozonu, soli oraz względnie wysoką wilgotnością powietrza. Warto zwrócić też uwagę na to, że Rymanów Zdrój leży w jednym z najczystszych ekologicznie rejonów naszego kraju.

Klimat okolic uzdrowiska, podobnie jak całego Beskidu Niskiego i Bieszczadów Zachodnich, kształtowany jest głównie przez masy powietrza polarno-morskiego (63% dni w roku) i powietrza polarno-kontynentalnego (26%). W związku z położeniem Rymanowa Zdroju w Beskidzie Niskim, największym obniżeniem równoleżnikowej bariery orograficznej Karpat, występują tu wiatry typu fenowego – tzw. rymanowskie. Miesiącem najchłodniejszym jest luty (-4,3oC), najcieplejszym lipiec (16,3oC). Charakterystykę stosunków termicznych uzupełniają ponadto wartości ekstremalne: absolutne maksimum przypada na czerwiec (32,4oC), absolutne minimum na marzec (-32,9oC). Najwyższą średnią liczbę dni z temperaturą maksymalną wyższą od 25oC obserwuje się w lipcu (9,2), z temperaturą minimalną niższą od -10oC w lutym (9,9).