Sanatoria z zabiegiem: Dogoterapia

Definicja dogoterapii przyjęta oficjalnie przez Fundację Przyjaciel brzmi: jest to terapia kontaktowa z udziałem psa polegająca na wieloprofilowym usprawnianiu dzieci i dorosłych. Dogoterapia jest rodzajem pracy uzupełniającym szeroko rozumianą rehabilitację i nie może pozostać jedyną forma terapii a stanowi uzupełnienie całości oddziaływań terapeutycznych.
Spotkania z psami (a także z innymi zwierzętami) mogą przyjmować różne formy. Mogą to być spotkania jednorazowe lub ciągłe, mające na celu dostarczenie pozytywnych emocji lub  na przykład kształtujące funkcje poznawcze.

Opracowała Wioletta Bartkiewicz – psycholog

Zajęcia dogoterapii z udziałem psów pomagają:

• przełamać lęk przed psami pogłębiać kontakt z nim poprzez podchodzenia do psa, głaskanie go i przytulanie się
• kształtować orientację w schemacie własnego ciała
• poznawać budowę ciała zwierzęcia
• stymulować zmysły: słuchu, wzroku, dotyku
• ćwiczyć koncentrację uwagi
• wyzwalać spontaniczną aktywność dziecka wobec psa
• doskonalić sprawność ruchową poprzez ćwiczenia wykonywane przez dziecko we współdziałaniu z psem
• kształtować i rozwijać umiejętność okazywania emocji i uczuć związanych z kontaktem ze zwierzętami
• doskonalić umiejętność naśladowania ruchu całego ciała i poszczególnych gestów poprzez obserwowanie czynności wykonywanych przez zwierzę i naśladowanie ich (z pomocą terapeuty, nauczyciela, samodzielnie) np. chodzenie, siadanie, leżenie
• uczyć wykonywania czynności pielęgnacyjnych wobec psa np. karmienia, czesania, wycieranie pyska
• uczyć zasad bezpiecznego postępowania z psami
• kształtować nawyki higieniczne związane z kontaktem z psami np. mycie rąk po zakończeniu zajęć
• uczyć samodzielności poprzez stwarzanie dziecku możliwości samodzielnego wywiązywania się z działań podejmowanych wobec psa np. karmienie, prowadzenie na smyczy

Zaobserwować można:

• duże ożywienie chorych w kontakcie ze zwierzętami
• wyzwalanie reakcji pozawrebalnych np. ożywionej gestykulacji
• wyzwalanie reakcji głosowych np. naśladowanie szczekania psa
• wyzwalanie spontanicznej aktywności werbalnej poprzez wywoływanie okrzyków radości i wyrazów dźwiękonaśladowczych np. „ej!”, „och!”, „tu!”, „bach!”, „hop!”, „hau!”
• pojawianie się pierwszych adekwatnych reakcji słownych np. wymówienie imienia psa
• powtarzanie wyrazu „pies”, imion psów, imion terapeutek (z podziałem na sylaby i całościowo)
• próby samodzielnego użycia ćwiczonych wyrazów w adekwatnych sytuacjach
• wzbogacenie zasobu słownictwa biernego tzn. rozumienie słów związanych z dzieckiem, psem (nazwy części ciała, nazwy czynności, nazwy cech, nazwy akcesoriów związanych z psem)
• wzrost umiejętności wyrażania swoich uczuć w sposób werbalny i niewerbalny (gestami, mową ciała) w zależności od możliwości dziecka

Zajęcia z udziałem psów pozwalają także:

• doskonalić sprawność aparatu artykulacyjnego: języka, warg, żuchwy
• doskonalić sprawność aparatu oddechowego, który maja ścisły związek z usprawnianiem porozumiewania się dziecka z otoczeniem za pomocą mowy.

Opracowała Agnieszka Popławska – pedagog specjalny, logopeda

Źródło:

2 323 wizyt(y)