Cukrzyca – choroba polegająca na niedoborze insuliny w organizmie. Nieleczona cukrzyca może być przyczyną m.in.: utraty wzroku, niewydolności nerek, uszkodzenia włókien nerwowych, sprzyjających miażdżycy zmian w naczyniach krwionośnych Zachorowania zdarzają się w każdym wieku, chociaż niemowlęta chorują rzadko. Cukrzyca najczęściej występuje u ludzi w wieku średnim i u starszych. Schorzenie ma dwa typy: Typ I – zwany cukrzycą młodzieńczą, polega na wyzwalanym prawdopodobnie przez infekcję wirusową procesie niszczenia komórek trzustki, produkujących insulinę. Typ II – zwany cukrzycą dorosłych, polega na niedoborze insuliny połączonym z upośledzoną wrażliwością komórek na jej działanie. Ma związek z otyłoscią. Insulina bierze udział w procesie przechodzenia glukozy z krwi, przez błonę komórkową do komórek, gdzie jest zużywana jako materiał energetyczny. Brak insuliny prowadzi do gromadzenia się glukozy we krwi i odwodnienia organizmu poprzez wydalanie jej w dużych ilościach z moczem. Mięśnie pozbawione są glukozy, zamiast której materiałem energetycznym stają się białka i tłuszcze. Mięśnie zanikają, dochodzi do powstania związków kwasowych, zwanych ciałami ketonowymi, które prowadzić mogą do śpiączki cukrzycowej i śmierci. Skutki cukrzycy to zmiany zwyrodnieniowe nerek, krwawienia do gałek ocznych, zaćma, zwężenie naczyń krwionośnych i choroby serca, udar mózgu Diagnostyka: badanie krwi i moczu

Objawy

Wzmożenie pragnienia i apetytu, częste oddawanie moczu, chudnięcie, zmęczenie, nudności, wymioty, zaburzenia widzenia, u kobiet infekcje pochwy, zatrzymanie miesiączki, u mężczyzn – impotencja. Przy kwasicy ketonowej oddech ma słodkawy zapach, zbliżony do acetonu. Zmęczenie, skłonność do omdleń, podenerwowanie, kołatanie serca, nadmierne pocenie się, głód, nagłe uczucie senności – to objawy hipoglikemii – niedoboru cukru, konieczne jest wówczas wypicie i zjedzenie czegoś, co wywoła podniesienie poziomu cukru.

Leczenie

Leczenie tej choroby polega na wyrównywaniu poziomu insuliny w organizmie, stosowaniu odpowiedniej diety i aktywności fizycznej. Cukrzyca typu I – iniekcje insuliny raz lub dwa razy na dobę, dieta weglowodanowa, wysiłek fizyczny poprzedzony zjedzeniem posiłku zawierającego węglowodany. Cukrzyca typu II – odpowiednia dieta: osoby otyłe powinny zmniejszyć zawartość tłuszczów, zwiększając obecność węglowodanów w pożywieniu. Ćwiczenia fizyczne: pozbycie się nadawgi, przyjmowanie leków: insuliny lub doustnych preparatów obniżających poziom cukru we krwi (tolbutamid, chloropropamid, acetoheksimid) Cukrzycy powinni mieć przy sobie informację o tym, że są chorzy. W przypadku hipoglikemii chory nie jest w stanie udzielić informacji o tym, że choruje na cukrzycę, a jego zachowanie mylone bywa ze stanem po nadużyciu alkoholu. Bez szybkiej pomocy może dojść do drgawek lub śpiączki. W sytuacji nagłego wypadku lub zachorowania personel medyczny musi być poinformowany, że ma do czynienia z osobą chorą na cukrzycę.