W naszej florze występuje kilka gatunków przetacznika. Przetacznik leśny dawniej był dość powszechnie używany w medycynie ludowej, a  obecnie jest już roślinką trochę zapomnianą. Znaleźć go nieco trudniej niż najpospolitszego przetacznika ożankowego lub przetacznika  polnego, choć wszystkie gatunki dostarczają podobnej wartości surowca. Kwitnie od maja do sierpnia. Zbieramy ziele i przetwarzamy je na  świeżo lub suszymy w temp. 20-40 stopni C. Musi być suszony w ciemności i trzymany w ciemnych słojach i ciemnych miejscach.

Przetacznik leśny

Przepis na lek:

Napar z ziela przetacznika (Infusum Veronicae) – 2-3 łyżki rozdrobnionego ziela zalewamy szklanką wrzątku. Odstawiamy na 20 minut pod  przykryciem.

Działanie:

Napar przetacznikowy działa moczopędnie, żółciopędnie, ochronnie na komórki wątrobowe, neuroprotekcyjnie, ochronnie na serce,  wykrztuśnie i przeciwreumatycznie. Dodatkowo oczyszcza krew, leczy zaburzenia trawienne, nieżyty oskrzeli, ułatwia odkrztuszanie  zalegającej wydzieliny i łagodzi kaszel. Zewnętrznie napar lub macerat w formie okładów radzi sobie z wieloma dolegliwościami skórnymi.  Możemy go stosować w wypryskach, trądziku pospolitym i różowatym, suchym i atopowym zapaleniu skóry. Ogólnie przetacznik działa na  skórę odżywczo i regenerująco wspomagając proces odnowy i odtruwania komórek skóry. Zastosowany pod oczy przyczynia się do usuwania  worków, odpręża oczy i może być użyty do leczenia zapalenia spojówek i powiek.

Dawkowanie:

Praktycznie nie da się przedawkować naparu z przetacznika. Można go bezpiecznie pić po szklance nawet kilka razy dziennie. W dawnej  medycynie przetacznik często polecany był w leczeniu dny moczanowej, reumatyzmu i nieżytów dróg oddechowych. Skuteczny jest również  macerat ze świeżego ziela (mielimy surowiec i robimy analogicznie jak macerat z piżmaczka). Leczenie naparem: 2-3 łyżki – kuracja  dwutygodniowa lub 1-2 łyżki – kuracja długotrwała (2 miesiące).

824 wizyt(y)