Aktualności

Zawilec gajowy

anemone-nemorosa-4070437

Bylina z rodziny jaskrowatych, która na początku wiosny masowo rozprzestrzenia się w lasach liściastych i mieszanych niemal w całej Europie. Na pojezierzu mazurskim jest rośliną pospolitą, którą można spotkać wraz z kilkoma innymi gatunkami zawilca. Jest uważana za roślinę trującą ze względu na obecność ranunkuliny. Surowcem jest ziele, które po wysuszeniu (robimy to w lekko podgrzanym piekarniku, następnie rozdrabniamy ziele i jeszcze raz suszymy) nadaje się do domowej fitoterapii przy uwzględnieniu ostrożnego dawkowania.

Przepis na lek:

Napar zawilcowy (Infusum Anemoni) – sporządzamy zalewając jedną łyżkę wysuszonego i rozdrobnionego ziela szklanką wrzątku. Parzymy pod przykryciem 20 minut i przecedzamy.

Działanie:

W dawnej medycynie wyciągi z zawilców (głównie na alkoholu) wcierano w skórę i uzyskiwano efekt rozgrzewający, rumieniotwórczy, przeciwreumatyczny i redukujący dolegliwości bólowe. Świeży surowiec umiejętnie dawkowany miał działanie bakteriobójcze, pierwotniakobójcze, przeciwgorączkowe, bakteriostatyczne, przeciwpasożytnicze. Natomiast przy nieodpowiednio dobranych dawkach mógł wywołać szereg nieprzyjemnych objawów m.in. krwiomocz, ślinotok, kaszel, kichanie, przekrwienie skóry, podrażnienie błon śluzowych przewodu pokarmowego i podrażnienie nerek, wymioty i bóle głowy.

Dawkowanie:

Bezpieczną dawką jest przyjmowanie po 1 łyżce stołowej naparu z suchego ziela 3-4 razy dziennie przy infekcjach gardła, chrypce, zapaleniu krtani, zapaleniu oskrzeli, kaszlu, osłabionym układzie odpornościowym, przeziębieniu, zalegającej flegmie oraz jako środek immunostymulujący. Czas kuracji powinien trwać od 6 do 10 dni.

840 wizyt(y)

sr-fb-share-1754133 sr-print-8681115sr-pdf-9590643sr-email-1028281