Aktualności

Krioterapia miejscowa

Sanatoria z zabiegiem: Krioterapia na jedną okolicę

Krioterapia miejscowa polega na przyłożeniu przy pomocy specjalnego aplikatora bardzo niskiej temperatury, która dostarczana jest do miejsca zmienionego chorobowo. Zabieg zamrażania i rozmrażania powtarza się w jednym cyklu kilkakrotnie. Doprowadza to do zamarzania zawartości komórek, pękania błon biologicznych i w konsekwencji destrukcji tkanki. Krioterapia miejscowa stosowana jest do leczenia:

  • zmian skórnych łagodnych i złośliwych (np. brodawki skórne, choroba Bowena)
  • zmian powstałych na błonach śluzowych (np. leukoplakia, pachydermia, kłykciny kończyste)
  • destrukcji zmian łagodnych i nowotworowych w obrębie jamy brzusznej, zwłaszcza wątroby (np. naczyniak)

Sanatoria stosujące zabieg Krioterapia miejscowa

Krioterapia ogólna polega na poddaniu całego ciała przez krótki czas (do 3 minut) działaniu bardzo niskich temperatur (od -160 do -100°C). Powodować to ma reakcje organizmu na zimno, które są korzystne w leczeniu wielu chorób. Organizm człowieka, przez lata przyzwyczaja się do różnych zakażeń, infekcji, oraz stanów zapalnych. Tym samym po jakimś czasie przestaje je samoistnie zwalczać. Dlatego pod wpływem niskich temperatur, organizm człowieka na nowo tworzy mapę zagrożeń, infekcji i stanów zapalnych i znów zaczyna produkować przeciwciała, które je zwalczają. Tym samym zostaje na nowo pobudzona naturalna ochrona immunologiczna organizmu.
Krioterapię można stosować m.in. w takich przypadkach jak:

  • zapalenia stawów (reumatoidalne, młodzieńcze przewlekłe, reaktywne, łuszczycowe, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa)
  • zmiany zapalne stawów o podłożu metabolicznym – dna moczanowa
  • przewlekłe zapalenie kręgosłupa szyjnego
  • zespół bolesnego barku
  • zapalenie okołostawowe ścięgien, torebki stawowej i mięśni
  • zespół fibromialgii (choroby reumatyczne tkanek miękkich)
  • zwichnięcie i skręcenie urazowe stawów
  • uszkodzenie łąkotki
  • naderwanie ścięgien i mięśni
  • zwalczanie przewlekłego i patologicznego bólu (metoda zachowawcza)
  • zwalczanie odruchowej i ośrodkowej spastyczności mięśni w procesie rehabilitacji neurologicznej
  • ostre i zadawnione urazy sportowe i pooperacyjne

oraz dla odnowy biologicznej

  • u przemęczonych fizycznie i psychicznie osób dorosłych
  • u sportowców wyczynowych

Przeciwwskazania:

  • krioglobulinemia
  • kriofibrynogemia
  • αgammaglobulinemia
  • nocna napadowa hemoglobinuria
  • ropno-zgorzelinowe zmiany na skórze
  • neuropatie układu współczulnego
  • niedoczynność tarczycy
  • znaczna niedokrwistość
  • stosowanie niektórych leków (neuroleptyki, alkohol)
  • wyniszczenie i wychłodzenie organizmu
  • schorzenia mięśnia sercowego lub aparatu zastawkowego serca w okresie niewydolności krążenia
  • przecieki żylno-tętnicze w płucach
  • ciężkie postacie dusznicy bolesnej wysiłkowej i dusznicy bolesnej spontanicznej
  • różnego pochodzenia ostre schorzenia dróg oddechowych
  • miejscowe zaburzenia ukrwienia
  • zaawansowana miażdżyca
  • choroba nowotworowa
  • zespół Prinzmetala
  • obecność miejscowych odmrożeń
  • uszkodzenia skóry
  • nadciśnienie tętnicze znacznego stopnia
  • klaustrofobia
  • wiek powyżej 65 lat
  • zaburzenia rytmu serca przy jego częstości wyższej od 100/min.

przebyte zakrzepy żylne i zatory tętnic obwodowych

Źródło: http://www.pznmuszyna.pl/

7 959 wizyt(y)

sr-fb-share-3974202 sr-print-8198328sr-pdf-5819306sr-email-4201966