Sanatoria z zabiegiem: Kinezyterapia

Kinezyterapia to leczenie ruchem. Inne, mniej profesjonalne określenia, to gimnastyka lecznicza lub ćwiczenia usprawniające. Kinezyterapia jest jedną z metod fizjoterapii.

 Początków kinezyterapii można doszukiwać się już w systemie filozoficznym Konfucjusza (2700 lat p.n.e.), który eksponował znaczenie określonych pozycji ciała w uzyskaniu efektów profilaktyczno-leczniczych. Starohinduska joga stawiała sobie za cel osiągnięcie najwyższej zdolności psychofizycznej a środkami do tego celu miało być m.in.: stosowanie ćwiczeń gimnastycznych i oddechowych.

Kiedy stosuje się kinezyterapię?

Kinezyterapia najczęściej stosowana jest w:

• schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu
• zespołach bólowych kręgosłupa
• po udarach mózgu
• po zawale serca
• w niektórych chorobach układu oddechowego
• w chorobach reumatoidalnych
• po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej
• przed porodem

Kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia w zachowawczym leczeniu

• wad postawy
• bólów krzyża
• bolesności stawu rzepkowo udowego
• tendinopatie

lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego, może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i po zabiegu.
Istnieje wiele dowodów na skuteczność kinezyterapii (jej różnych form), stosowanej jako samodzielna metoda leczenia, w leczeniu schorzeń mięśniowo – szkieletowych. W większości, nawet drobnych urazów narządu ruchu, w których kinezyterapia nie jest podstawową formą leczenia, powinno się ją zastosować po zakończeniu leczenia podstawowego lub równolegle z nim.

Kinezyterapię często łączy się z innymi formami leczenia w tym metodami fizjoterapii w celu zwiększenia efektu terapeutycznego.

Jaka może być reakcja organizmu na kinezyterapię?

Efekt zależy od doboru ćwiczeń. Najczęściej jest to grupa reakcji. Oto niektóre z nich:

• zwiększenie siły mięśniowej
• poprawa zakresu ruchu
• poprawa czucia głębokiego
• zmniejszenie dolegliwości bólowych
• poprawa elastyczności i napięcia tkanek miękkich
• zmniejszenie podwyższonego napięcia mięśni
• podwyższenie poziomu endorfin
• poprawa wydolności krążeniowo ? oddechowej
• zwiększenie wydzielania mazi stawowej
• podwyższenie lub obniżenie ciśnienia krwi
• nasilenie procesów przemiany materii
• usprawnienie działania narządów układów trawienia i wydalania
• hamowanie odruchów patologicznych
• sprawniejsze gojenie tkanek

W jakim celu stosuje się kinezyterapię?

Stosowanie kinezyterapii umożliwia:

• uzyskanie maksymalnej poprawy utraconej funkcji
• przywrócenie prawidłowej mechaniki
• ułatwia wystąpienie procesów kompensacji
• zabezpiecza przed wykształceniem nieprawidłowych stereotypów ruchowych (np.: zespoły bólowe kręgosłupa)
• przywraca już utracone (np.: kontrola nerwowo-mięśniowa)
• umożliwia prawidłowy przebieg procesów przebudowy tkanek po urazach i operacjach
• przeciwdziała wtórnym zmianom w układzie kostno mięśniowym w postaci ograniczeń ruchu
• zapobiega powikłaniom w układzie krążenia i oddychania które mogą wynikać z długiego unieruchomienia

ZASADY WYKONYWANIA RUCHU:

Ćwiczenia czynno-bierne

• ruchy w stawach pacjenta wykonuje fizjoterapeuta
• zadaniem pacjenta jest rozluźnienie nadmiernie napiętych mięśni
• ruch prowadzony w niepełnym zakresie, płynnie we właściwej płaszczyźnie i wokół fizjologicznej osi stawu
• ruch prowadzimy do granicy bólu a nawet lekko ją przekraczamy
• liczba powtórzeń indywidualna dla każdego pacjenta (optymalne jest 3-5 serii po 10 powtórzeń, przerwa między seriami 30s)
• w czasie przerwy między seriami wykonywać należy masaż, potrząsania, wibracje
• tempo ćwiczeń bardzo wolne i rytmiczne pozwalające pacjentowi na koncentrację i rozluźnienie
• przez cały czas trwania ćwiczeń fizjoterapeuta musi mieć kontakt wzrokowy z pacjentem

Ćwiczenia czynne w odciążeniu

• przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
• uzyskanie przyrostu siły mięśniowej do wartości umożliwiających swobodne poruszanie kończyną lub jej częścią (doprowadzenie jej do poziomu na 3 wg. Lowetta)
• utrzymanie fizjologicznego zakresu ruchów w stawach poprzez systematyczne odżywianie chrząstki stawowej
• umożliwienie wykonywania ruchu w stawach w pełnym zakresie, podtrzymując tym samym prawidłową dotychczasową elastyczność mięśni zawiadujących danym stawem, więzadeł i innych struktur

Ćwiczenia czynne wolne

• zwiększenie siły i wytrzymałości przede wszystkim określonej grupy mięśniowej
• utrzymanie i zwiększenie zakresów ruchu w stawach
• poprawa koordynacji ruchowej

Ćwiczenia czynne z oporem

• uzyskanie przyrostu siły mięśniowej poprawa wytrzymałości mięśni
• zmniejszenie do minimum zaników mięśniowych, szczególnie powstałych w wyniku unieruchomienia
• zmniejszenie do minimum zaników mięśniowych, powstałych w następstwie procesów patologicznych
• opóźnienie występowania zaników mięśniowych
• uzyskanie kompensacyjnych przerostów siły
• uzyskiwanie przerzutów napięć kontralateralnych do części ciała znajdujących się czasowo w unieruchomieniu
• uzyskanie poprawy koordynacji nerwowo-mięśniowej
• zwiększanie sygnalizacji aferentnej w celu rozszerzenia pól pobudzenia w korze mózgu

Źródło: Uzdrowisko Goczałkowice

2 713 wizyt(y)