Dzięki użytkownikom strony kuracjusz24.pl poznaliśmy wiele wspaniałych, interesujących miejsc w Polsce. Myślę, że czas poznać cały świat!!! Będąc w Stanach miałam okazję do wielu podróży, a podczas jednej z nich odwiedzić dom – muzeum Amiszów i zapoznać się z ich unikalną kultura, tradycją i zwyczajami i tymi informacjami chciałabym się z wami podzielić.
Wielu z nas nie wyobraża sobie życie bez elektryczności, Internetu, telefonu czy samochodu. Jednak dla Amiszów to chleb powszedni. Co więcej, każda nowinka technologiczna jest z góry odrzucana, gdyż wiąże się to z przejawem próżności i osłabia więzi rodzinne. Pacyfiści, nie płacący podatków i nie korzystający z ubezpieczeń społecznych, których nie obowiązuje służba wojskowa. Pracowici, religijni, przyjaźnie nastawieni do świata …dla Amiszów czas zatrzymał się dawno temu…

Amisze to zamknięta chrześcijańska wspólnota protestancka, konserwatywny odłam mennonitów, wywodzący się ze Szwajcarii. Założycielem ich Kościoła był Jakub Amman, który w 1693 wraz ze swoimi zwolennikami przeciwstawił się społeczności mennonickiej, domagając się większego radykalizmu zarówno w dziedzinie wiary jak i życia świeckich wyznawców. Z powodu prześladowań w rodzinnej Szwajcarii, Niemczech i Holandii, na początku XVII wieku Amisze wyemigrowali do Ameryki, gdzie mogli swobodnie korzystać z wolności religijnej. Obecnie społeczność Amiszów liczy około 250 tys. ludzi, z czego 80 procent zamieszkuje rolnicze okolice stanów: Pensylwania, Iowa, Missouri, Indiana i Ohio.

Amisze prowadzą bardzo skromne, pełne wyrzeczeń życie. Nie uznają elektryczności i bardzo rzadko z niej korzystają. Nie posiadają samochodów, telefonów, komputerów, Internetu czy sprzętów AGD. Rezygnacja z dobrodziejstw cywilizacji odseparowuje społeczność od świata i zapewnia samowystarczalność, co stanowi podstawową zasadę Amiszów. Wszelkie zasady ich postępowania są zawarte w the Ordnung, czyli ustnej tradycji, mającej ogromny wpływ na wszystkie aspekty życia społeczności. Jednakże, zwyczaje różnią się znacząco między poszczególnymi odłamami Amiszów. Ci mniej radykalni używają telefonów bądź podróżują (widziałam małżeństwa z dziećmi podczas wycieczki nad Niagarę). Utrzymują się jedynie z rolnictwa i rzemiosła. Rolnictwo i hodowle bydła, zmuszają niekiedy Amiszów do korzystania z najnowszych udogodnień techniki, jednak dzięki dobrej organizacji pracy i pomysłowości większość wykorzystuje naturalne źródła energii (wiatraki, wodne młyny, energia słoneczna itp). Głównymi środkami transportu Amiszów są konie i powozy. Bryczki przeznaczone są na krótkie dystanse. Co ciekawe, przy dłuższych dystansach Amisze mogą podróżować w samochodach ale ich nie prowadzić. Charakterystyczną cechą wyróżniającą ich od reszty amerykańskiego społeczeństwa jest prosty ubiór Amiszów. Mężczyźni noszą czarne surduty bez guzików i czarne kapelusze. Do podtrzymania spodni używa się jedynie szelek, gdyż pasy są zakazane. Zamiast guzików używa się drewnianych haczyków lub haftek. Żonaci mężczyźni muszą zapuścić brodę i zgolić wąsy, natomiast nieżonaci golą się gładko. Kobiety noszą długie spódnice, bluzki zakrywające ramiona oraz fartuszki. Ubrania zapinają szpilkami lub zatrzaskami. Niedozwolone są różnego rodzaju wzory oraz biżuteria. Kobietom zabrania się obcinania włosów, które są noszone w kok i przykryte czepkiem: mężatki- białym, panny- czarnym. Amisze mogą nosić markowe obuwie, pod warunkiem, że są jednego koloru, najlepiej czarnego. Amisze nie posyłają dzieci do szkół publicznych, ponieważ uważają, że nie potrzeba im wykształcenia wyższego niż podstawowe do wieku 14 lat. W każdej miejscowości znajduje się mała szkoła jednopokojowa w której uczy niezamężna Amiszka. Dzieci uczestniczą w zajęciach, które przygotują ich do życia we wspólnocie. W większości stanów, w których mieszkają Amisze istnieje obowiązek nauki do 16 bądź 18 roku życia. Jednakże, Sąd Najwyższy USA w 1972 roku przyznał im prawo do decydowania o edukacji swych dzieci. 16 rok życia to dla nastoletnich Amiszów czas wyboru – tzw. Rumspringa, kiedy to młodzi decydują o przynależności do wspólnoty. Wtedy młodzi mają możliwość zasmakować życia i robić to co im się żywnie podoba. Trwa on mniej więcej 2 lata, a kończy decyzją o pełnym członkostwie w kościele i co za tym idzie chrzcie. Jeżeli w tym czasie zdecydowaliby się na odejście ze wspólnoty, nie zostaną oni potępieni, i będą mogli się kontaktować z rodziną. Jeśli decyzja zostanie podjęta po chrzcie, ryzykują ekskomunikę i zakaz kontaktów z rodziną.

Amisze przyciągają tysiące turystów każdego roku. Odwiedzając tereny Amiszów należy pamiętać, by ich nie fotografować, ponieważ jest to sprzeczne z Biblią i świadczy o własnej pysze i wyniosłości. Warto natomiast zatrzymać się przy sklepie z pamiątkami, gdzie można znaleźć szeroki wybór smacznych przetworów, produktów ceramicznych, kosmetyków czy lalek bez twarzy